مصاحبه اوجوگو با عبدی: علیپور به تیم ملی برمی‌گردد
تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۶۹۲۱
به گزارش "ورزش سه"، علی علیپور دیشب بعد از مدتها در لیگ پرتغال برای تیمش ژیل‌ویسنته گلزنی کرد تا مورد توجه رسانه‌ها قرار بگیرد. روزنامه پرتغالی اوجوگو به مناسبت بازگشت علیپور به روزهای خوب و گلزنی بعد از مدتها مصدومیت با حسین عبدی، مربی سابق این ستاره ایرانی، که می‌گوید کاشف علیپور در ایران بوده مصاحبه‌ای انجام داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علیپور تابستان سال گذشته ماریتیمو را ترک کرد و به ژیل‌ویسنته پیوست اما بدشانسی به او اجازه نداد با این تیم جدید خودنمایی کند. علیپور در دیدار مقابل فامیلکائو با مصدومیتی سخت مواجه شد و حدود یک سال را از دست داد. این مهاجم ایرانی دیشب گل سوم تیمش را در وقتهای تلف‌شده به ثمر رساند و خوشحالی شدید او نشان می‌داد این گل برای او چقدر مهم بوده است.
روزنامه اوجوگو در توصیف شرایط علیپور می‌گوید او حالا بدشانسی و مصدومیت را کاملا فراموش کرده و با گلی که دیشب زد امیدهای ژیل‌ویسنته برای کسب سهمیه اروپایی و امیدهای خودش برای راه یافتن دوباره به تیم ملی ایران را زنده کرد.
در گزارش این روزنامه اشاره شد که علیپور در چهارمین فصل حضورش در فوتبال پرتغال مصمم است که با پیراهن ژیل ویسنته عملکردی شبیه دوران اوجش در ماریتیمو داشته باشد. علیپور در فصل 22-2021 با پیراهن آن تیم هشت گل به ثمر رساند.
اوجوگو برای بررسی شرایط علیپور با حسین عبدی مصاحبه کرده است. این روزنامه می‌گوید عبدی کاشف علیپور در ایران است و او را از راه‌آهن به پرسپولیس آورد تا به یکی از مهاجمان درجه‌یک فوتبال ایران تبدیل شود.
عبدی که در حال حاضر سرمربی تیم ملی نوجوانان ایران است در مصاحبه با اوجوگو درباره علیپور گفت:" من آن زمان دستیار بودم و برنامه ما این بود که برای نوسازی تیم بازیکنان جدیدی جذب کنیم. علیپور خیلی جوان بود، یک پسر 19ساله. ما متوجه شدیم او استعداد درخشانی است و گذشت زمان نشان داد انتخاب او چه تصمیم درستی بود. او از تیم جوانان به تیم بزرگسالان پیوست و با روحیه تهاجمی و سرعتش درخشید".
حسین عبدی خاطرنشان کرد که علیپور در فاصله سالهای 2017 و 2020 برای پرسپولیس 61 گل به ثمر رساند و فوتبال پرتغال که تحت تاثیر انتقال مهدی طارمی بود تصمیم گرفت این مهاجم ایرانی را هم جذب کند. عبدی گفت:" علیپور در ایران گلهای زیادی زد و بازیکن ثابت تیمش بود. او در رقابتهای بزرگ آسیایی شرکت کرده بود و با پیشرفتی که داشت به این نتیجه رسید که می‌تواند در اروپا هم مورد توجه قرار بگیرد. تصمیم او برای پیوستن به فوتبال پرتغال تصمیم درستی بود".
سرمربی سابق علیپور در ایران در ادامه صحبتهایش با اوجوگو گفت:" مصدومیت هم جزئی از زندگی است و علیپور باید با آن کنار بیاید. شنیده‌ام که او حالا سخت تلاش می‌کند و نه تنها دوباره برای تیمش بازی می‌کند بلکه گلزنی را هم شروع کرده. او باید به تلاش ادامه بدهد تا دوباره تاثیرگذار باشد".
عبدی در ادامه حرفهای جالبی درباره بازگشت علیپور به تیم ملی ایران مطرح کرده و گفت:" علیپور حتما می‌تواند به تیم ملی برگردد چون او یکی از مهاجمان خوب ما در خارج از کشور است. ما امروز بازیکنان خوب زیادی در گوشه و کنار دنیا داریم و علیپور می‌تواند برای آینده تیم ملی مفید باشد".
سرمربی تیم ملی جوانان ایران در توصیف ویژگی‌های علیپور گفت:" او از نظر فیزیکی عالی است و ذهنیت درستی دارد که رقابت‌جو و دائما به دنبال پیشرفت است. سرعت و استقامت را هم به این ترکیب اضافه کنید. من یک چیز دیگر را هم اضافه می‌کنم: علیپور چه قبل از شروع بازی و چه در جریان بازی اعتماد به نفس زیادی دارد. خیلی‌ها هستند که روحیه‌شان در جریان بازی بسته به نتیجه‌ای که به دست آمده تغییر می‌کند ولی علیپور اینطور نیست. علیپور همیشه تمرکز زیادی داشته و گلی که دوباره در پرتغال به ثمر رسانده به خاطر همین ویژگی‌ها است. ویژگی‌هایی که برای موفقیت در اروپا ضروری است".
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: سوژه های شما سوژه های شما علیپور در ایران ژیل ویسنته تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۶۹۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشیمانم!
مهاجرت‌های ناموفق هنرمندان و سلبریتی‌ها، سابقه‌ای نسبتا طولانی دارد. در اواسط دهه نود، گروهی از هنرمندان درجه دو و سه عرصه بازیگری با هدف رشد حرفهای، به کشورهای دیگر- بالاخص ترکیه - مهاجرت کردند. مهاجرت‌هایی که اغلب با شکست مواجه شد و تقریبا تمامی این افراد یا به کشور بازگشتند و یا پیشه هنری خود را به فراموشی سپردند و به زندگی در قالب یک شهروند عادی خو گرفتند.
به گزارش ایسنا، در پی انتشار مصاحبه یک شبکه فارسی زبان معاند با بازیگر ایرانی مهاجر و ابراز ندامت وی، روزنامه صبح نو در مطلبی درباره این موضوع نوشت: پس از وقایع سال ۱۴۰۱ اما گروه دیگری از هنرمندان، با تصمیماتی شتاب‌زده، مهاجرت را به مثابه یک تصمیم احساسی در دستور کار قرار دادند و اکنون پس از گذشت زمانی کوتاه، اخباری از ندامت در گفتار اغلب ایشان به گوش می‌رسد. اخیرا صحبت‌های اشکان خطیبی درباره مهاجرت، خبرساز شده که به همین بهانه، نگاهی به مسأله مهاجرت هنرمندان ایرانی داریم.
مقوله مهاجرت در ایران به یک بحران عمومی تبدیل شده است و بررسی آن، از دو منظر فردی و اجتماعی گستره وسیعی از نکات عبرت‌آموز را در بر می‌گیرد. از منظر فردی، لزوم پرهیز از نگاه فانتزی به مقوله مهاجرت، بسیار حائز اهمیت است؛ به این معنا که زندگی در خارج از مرزهای ایران، الزاما به معنای رستگاری و جهش طبقاتی نخواهد بود. رواج غرب‌زدگی در ایران، طی سالهای اخیر به شکل‌گیری یک تصویر رؤیایی از مهاجرت دامن زده است. علاوه بر این، بخش زیادی از تجربه مهاجرت‌کنندگان هم علنی نمی‌شود و به گوش مردم نمی‌رسد. با این همه، مروری بر وضعیت هنرمندان پس از مهاجرت، برخی از زوایای پنهان این موضوع را روشن خواهد کرد.
اساسا هنرمندان، اعضای صنفی هستند که پس از مهاجرت، بیشتر از سایر مشاغل، در معرض اضمحلال قرار می‌گیرند. کار هنرمند خلق اثر هنری است و خلاقیت در بافت جامعه شکل می‌گیرد. هنرمندی که در میانسالی جامعه خود را تغییر می‌دهد، از یک سو ارتباط با فرهنگ عمومی کشور خود را از دست می‌دهد و از سوی دیگر نمی‌تواند به‌عنوان یک هنرمند خلاق در کشور مقصد پذیرفته شود. علاوه بر این، جامعه مخاطبان یک هنرمند نیز پس از مهاجرت بسیار محدودتر می‌شود و از همین رو است که اغلب هنرمندان، مدتی پس از مهاجرت، ابراز تمایل به بازگشت می‌کنند.
مورد اخیر مصاحبه اشکان خطیبی، از مهم‌ترین نمونه‌های فرجام مهاجرت‌های عجولانه هنرمندان است. محتوای این مصاحبه، چیزی شبیه به یک کمدی تلخ است. دو سال قبل، اغتشاشاتی در ایران رخ داد و گروهی از سلبریتی‌ها که فکر می‌کردند گروهی از مردم می‌توانند معادلات سیاسی و اجتماعی را، با توسل به اعمال خشونت‌آمیز، تغییر دهند، خودشان زودتر از همه، تصمیم به ترک کشوری گرفتند که می‌خواستند شرایط آن را برای زندگی بهتر از نظر خودشان فراهم کنند.. اشکان خطیبی هم با این امید که بتواند با خیال راحت و از طریق فعالیت در فضای مجازی، در آتش ناآرامی‌های داخل ایران بدمد، حالا خودش را در بن‌بستی گرفتار می‌بیند که حتی ممکن بوده از کشوری که در آن ساکن است هم دیپورت شود. خطیبی در میانه‌های حرف‌هایش، تلویحا می‌پذیرد که تحت تاثیر جنگ‌های روانی قرار گرفته و شاید بهتر بود برای مهاجرت و حضور در برخی جمع‌های خارج از کشور، قدری بیشتر خویشتنداری می‌کرد. مروری بر صحبت‌های این بازیگر نشان می‌دهد که وی روزگار خوبی را سپری نمی‌کند و این در حالی است که خطیبی در ایران، علاوه بر بازیگری و اجرا، مسئولیت‌های فرهنگی و مدیریتی را هم بر عهده داشت که خودش آن‌ها را، با لحنی حسرت‌بار، مرور می‌کند.
جمله مهم اشکان خطیبی در این مصاحبه این است: «خودم پشت پا زدم به همه چیز». همین جمله، به وضوح ندامت و پشیمانی را در کلام این بازیگر را هویدا می‌کند.
مهم‌تر از به خطر افتادن موقعیت شغلی و وضعیت اقتصادی هنرمندان پس از مهاجرت، به خطر افتادن سلامت روانی ایشان است. هنرمندی که یک جامعه بزرگ چند ۱۰ میلیونی از مخاطبان و چرخه ارتباطات چند ۱۰ هزار نفری هم‌صنفان خود را با جامعه‌ای بسیار محدود تاخت می‌زند، قبل از هر چیز، درگیر نوعی بحران عدم توجه و به دنبال آن بروز نشانه‌های افسردگی می‌شود؛ چیزی که در لحن اشکان خطیبی هم کاملا هویداست، هرچند که او هنوز هم سعی دارد وضعیت را به شکلی دوپهلو توجیه و خودش را قربانی یک شرایط ناخواسته معرفی کند.
خبرهایی که از وضعیت ارژنگ امیرفضلی، دیگر بازیگر مهاجرت کرده مخابره می‌شود نیز حاکی از چیزی بهتر از این نیست. ریحانه پارسا، حمید فرخ‌نژاد، مزدک میرزایی، مهناز افشار، برزو ارجمند، احسان کرمی و تعداد دیگری از هنرمندان و سلبریتی‌هایی که مهاجرت کرده‌اند هم به هر بهانه‌ای، درباره آنچه با مهاجرتشان از دست داده‌اند، حرف می‌زنند و آرزو می‌کنند که بتوانند به کشور بازگردند. کیست که نداند امثال فرخ‌نژاد و افشار، وقتی که در ایران بودند، تا چه حد می‌توانستند از مواهب توجه عمومی بهره‌مند باشند. حمید فرخ‌نژاد در مصاحبه‌ای به صراحت اعلام کرد که قبل از مهاجرت برنامه کاری‌اش تا یک سال آینده بسته شده بوده؛ اما در این مدتی که از مهاجرتش می‌گذرد، حتی امکان بازی در یک نقش فرعی سینمایی را هم به دست نیاورده است. مهناز افشار نیز که در ایران جز به بازی در نقش اول راضی نمی‌شد، تقریبا بازیگری را به دست فراموشی سپرده است. این وضعیت، حتی شامل حال خوانندگان و هنرمندانی که دهه‌ها از مهاجرتشان می‌گذرد نیز می‌شود. مروری بر واکنش‌های خواننده‌های لس‌آنجلسی، حسرت کار کردن در ایران را بازنمایی می‌کند و تقریبا هیچ‌یک از ایشان، نسبت به بازگشت به کشور، چیزی جز اشتیاق از خود نشان نمی‌دهند. وضعیت پیش آمده برای هنرمندانی که با خراب کردن پل‌های پشت سرشان، مسیر بهشت خیالی غرب را در پیش گرفتند، می‌تواند چراغ راهی برای سایر هنرمندان باشد تا فراموش نکنند که تمام هویت ایشان در گرو توجه جامعه کثیر مخاطبان ایرانی و امکان کار کردن در داخل مرزهای این کشور است.
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد